De eerste vlucht (aan het front) van de DH.2 in 1915 was bepaald geen succes: het eerste ingezette vliegtuig werd neergeschoten, waarbij de piloot gedood werd en het vliegtuig ook nog eens in handen viel van de Duitsers die het met succes wisten te repareren. Pas in 1916 werden de eerste squadrons van het RFC (Royal Flying Corps) bemand en werd de DH.2 in grote getale ingezet.

Replica van de DH.2

De gevreesde Fokker Scourge bleek te keren. Dat had veel te maken met de voordelen van de bouw van dit vliegtuig. Een zogeheten pusher-configuratie heeft als voordeel dat het vliegtuig korter kan zijn dan een tractor-configuratie (met de propeller vooraan). Een tweedekker kan bovendien bij hetzelfde vermogen meer lift genereren. De kortere vleugelbreedte zorgt bovendien voor grotere manoeuvreerbaarheid.

De controls van de DH.2 waren behoorlijk gevoelig, in de eerste periode had dit vliegtuig ook wel de bijnaam "The Spinning Incinerator". Maar gaandeweg leerden piloten er goed mee om te gaan en bleek de DH.2 door manoeuvreerbaarheid, draaisnelheid en stijgsnelheid de gevreesde Eindeckers de baas. Het hoogtepunt van de carrière van de DH.2 was rond de Slag om de Somme, waarin 44 vijandelijke vliegtuigen werden neergehaald in 774 gevechten.

Lewis Gun

Panmagazijn voor de Lewis Gun

Het vliegen van de DH.2 was een drukke taak: naast het vliegen en richten moest de piloot ook nog schieten, maar vooral herladen. De machinegeweren van de Eindeckers werden gevoed door een band van 250 patronen, bij een vuursnelheid van ongeveer 10 schoten/sec red je het daar aardig mee voor één vlucht. De Lewis Gun aan boord van de DH.2 werd gevoed door zogeheten panmagazijnen (platte trommels), met slechts 49 patronen per magazijn. Het voordeel was wel dat de Lewis Gun aanzienlijk minder woog dan de MG08 (13 kg vs. 60 kg).

Het einde van de superioriteit van de DH.2 werd ingeluid door sterkere Duitse vliegtuigen zoals de Halberstadt D.II en de Albatros D.I. Hoewel er nog wel vliegtuigen achterbleven in Frankrijk werd een groot deel verplaatst naar het Macedonische front en Palestina om daar dienst te doen als trainingsvliegtuig. Geen enkel vliegtuig is bewaard gebleven, er bestaat op dit moment een aantal luchtwaardige replica's in handen van amateurs. Ook is het een populair vliegtuig bij R/C-hobbyisten.